Playlist
Onze nieuwe All Stars afspeellijst is er!
In deze serie geven een aantal van onze - en jouw - favoriete hedendaagse artiesten, componisten en muzikanten je een exclusief kijkje in hun favoriete muziek door middel van speciaal samengestelde afspeellijsten. Deze keer zijn we trots op de Nieuw-Zeelands-Griekse componist John Psathas. Ga met ons mee als de productieve musicus met liefde terugdenkt aan zijn gevarieerde inspiratiebronnen - van Beethoven tot Pärt.
Bekijk hier hoe John Psathas zijn favorieten introduceert!
Debussy's sensuele en exotische stuk.
Debussy's Six Épigraphes Antiques is een set van zes korte stukken oorspronkelijk gecomponeerd voor piano in 1914. Deze stukken waren geïnspireerd op de Chansons de Bilitis, een verzameling prozagedichten van de Franse auteur Pierre Louÿs die het verhaal vertellen van de fictieve oude Griekse dichteres Bilitis en haar verschillende liefdesaffaires. In 1977 creëerde de Nederlandse componist Rudolf Escher een orkestversie van Debussy's Six épigraphes. Deze versie was gebaseerd op Debussy's originele pianouittreksel, maar met een reeks orkestrale wijzigingen die de kleuren en texturen van de muziek verbreedden. Eschers versie werd voor het eerst uitgevoerd door het Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam en is sindsdien een populair alternatief geworden voor de originele pianoversie.
Een hypnotiserende uitvoering onder leiding van Paavo Järvi.
Arvo Pärt's 'Cantus in Memory of Benjamin Britten' is een eerbetoon aan de gerespecteerde Engelse componist en tegelijkertijd een aanzienlijke showcase van Pärt's kenmerkende minimalistische stijl. De korte canon in a mineur, die in 1977 in première ging, getuigt van Pärt's diepe bewondering voor Britten. Gebruikmakend van zijn handelsmerk tintinnabuli techniek, creëert Pärt een betoverende atmosfeer die resoneert met zowel emotie als spirituele resonantie. De transcendentale kwaliteit van het werk is niet onopgemerkt gebleven in de populaire cultuur, want het is sindsdien veelvuldig gebruikt in film en televisie. De hypnotiserende melodie, met haar eenvoud en herhaling, brengt luisteraars in een meditatieve staat en nodigt uit tot reflectie.
Een van Beethovens meest uitzonderlijke werken.
Het werd gecomponeerd tussen 1811 en 1812 en genoot onmiddellijk succes sinds de première in Wenen in 1813. Het wordt beschouwd als een van Beethovens meest uitzonderlijke werken, waarin zijn artistieke genialiteit en diepgaande talent tot uiting komen. De unieke kwaliteiten van de symfonie, zoals de ritmische energie, levendige melodieën en emotionele diepte, droegen bij aan de onmiddellijke populariteit. Beethovens vermogen om muziek te creëren die aansloeg bij het publiek van zijn tijd en die luisteraars tot op de dag van vandaag blijft boeien, is een bewijs van zijn genialiteit. Symfonie nr. 7 is een opmerkelijk voorbeeld van Beethovens vermogen om innovatieve muzikale ideeën te combineren met diepgaande emotionele expressie. De blijvende aantrekkingskracht en status als geliefd meesterwerk versterken Beethovens nalatenschap als een van de grootste componisten aller tijden.
Een van de meest geliefde pianowerken ooit.
Debussy's Clair de Lune is een van de meest geliefde pianowerken ooit. Het derde en beroemdste deel, uit de Suite bergamasque, heeft een etherische begeleiding met arpeggio's voor de linkerhand, met de kenmerkende melodie in de vorm van een slaapliedje. De delicate melodische contouren zijn vervuld van nostalgie en gevoeligheid en creëren een dromerige sfeer die de impressionistische esthetiek van die periode goed weergeeft. Talloze herbewerkingen en re-orchestraties van Debussy's originele werk zijn in de daaropvolgende jaren gemaakt door een breed scala aan artiesten en muzikanten. Een minder klassiek georiënteerd voorbeeld hiervan is het arrangement van Clair de Lune door de Amerikaanse bluegrassband Punch Brothers dat gebruikt werd op hun album 'The Phosphorescent Blues' uit 2015. Geniet in deze uitvoering uit 2012 van een ontroerende uitvoering van Debussy's originele werk door de legendarische Israëlisch-Amerikaanse pianist Menahem Pressler.
Rachmaninoff komt opnieuw naar voren.
Het is moeilijk om over de geschiedenis van Rachmaninoffs Pianoconcert nr. 2 te praten zonder te verwijzen naar de persoonlijke problemen waarmee de componist ten tijde van de compositie te kampen had - voornamelijk als gevolg van de rampzalige ontvangst van zijn Eerste Symfonie, die in 1897 in première ging. Hoewel Rachmaninoff na dit incident bleef dirigeren en optreden, onthield hij zich drie jaar lang van het creëren van nieuwe muziek en gaf hij zich over aan een leven van depressie en zwaar drinken. Niettemin, na wat aarzelend schrijfwerk en een beetje financiële hulp van collega-componist Alexander Siloti, bracht Rachmaninoff zijn Tweede Pianoconcert in 1901 in première met de Moskouse Philharmonie, met veel tegenstrijdig succes. Het tweede deel is het meest bekende deel en wordt beschouwd als een epoche van sentimentaliteit, het toppunt van emotionele expressie.
Met pianovirtuoos Daniel Barenboim.
Voor de allereerste keer pakte Daniel Barenboim de twee zeer virtuoze pianoconcerten van Franz Liszt aan in één concert. Met Pierre Boulez, zijn jarenlange vriend en gewaardeerde collega, als dirigent van Barenboims eigen orkest, de Staatskapelle Berlin, werden ze overladen met lof tijdens hun tournee door Europa. Voor beide musici was Liszt een van de belangrijkste pioniers van de moderne muziek, als componist, dirigent en pianist. Hij beïnvloedde revolutionaire tijdgenoten als Robert Schumann en Richard Wagner. Twee voorbeelden van het prachtige orkestwerk van laatstgenoemde ronden dit concertprogramma ter ere van Liszts tweehonderdste verjaardag af.
Een betoverend optreden van het Syrische Al-Kindi-ensemble.
Ensemble Al-Kindi werd in 1983 opgericht in de bruisende stad Aleppo, Syrië door de visionaire Julien Weiss. Het deelt zijn naam met de eminente negende-eeuwse filosoof en muziektheoreticus van de Arabische wereld. Geworteld in een diepgaande waardering voor Arabisch-Andalusische, Oriëntaalse, Turkse en Iraanse muzikale tradities, heeft het ensemble consequent geprobeerd zich te verdiepen in de rijke schakering van culturele invloeden die het repertoire vormgeven. In deze uitvoering van het veelzijdige concert 'Spirits of Music' dat Bobby McFerrin in 2002 gaf met het Gewandhausorchester, levert het Al-Kindi-ensemble een traditionele uitvoering, begeleid door dynamische en betoverende choreografie van de ontzagwekkende Derwisjen van Damascus.