John Psathas

Debussy's Six Épigraphes Antiques is een set van zes korte stukken oorspronkelijk gecomponeerd voor piano in 1914. Deze stukken waren geïnspireerd op de Chansons de Bilitis, een verzameling prozagedichten van de Franse auteur Pierre Louÿs die het verhaal vertellen van de fictieve oude Griekse dichteres Bilitis en haar verschillende liefdesaffaires. In 1977 creëerde de Nederlandse componist Rudolf Escher een orkestversie van Debussy's Six épigraphes. Deze versie was gebaseerd op Debussy's originele pianouittreksel, maar met een reeks orkestrale wijzigingen die de kleuren en texturen van de muziek verbreedden. Eschers versie werd voor het eerst uitgevoerd door het Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam en is sindsdien een populair alternatief geworden voor de originele pianoversie.

Het werd gecomponeerd tussen 1811 en 1812 en genoot onmiddellijk succes sinds de première in Wenen in 1813. Het wordt beschouwd als een van Beethovens meest uitzonderlijke werken, waarin zijn artistieke genialiteit en diepgaande talent tot uiting komen. De unieke kwaliteiten van de symfonie, zoals de ritmische energie, levendige melodieën en emotionele diepte, droegen bij aan de onmiddellijke populariteit. Beethovens vermogen om muziek te creëren die aansloeg bij het publiek van zijn tijd en die luisteraars tot op de dag van vandaag blijft boeien, is een bewijs van zijn genialiteit. Symfonie nr. 7 is een opmerkelijk voorbeeld van Beethovens vermogen om innovatieve muzikale ideeën te combineren met diepgaande emotionele expressie. De blijvende aantrekkingskracht en status als geliefd meesterwerk versterken Beethovens nalatenschap als een van de grootste componisten aller tijden.

Het is moeilijk om over de geschiedenis van Rachmaninoffs Pianoconcert nr. 2 te praten zonder te verwijzen naar de persoonlijke problemen waarmee de componist ten tijde van de compositie te kampen had - voornamelijk als gevolg van de rampzalige ontvangst van zijn Eerste Symfonie, die in 1897 in première ging. Hoewel Rachmaninoff na dit incident bleef dirigeren en optreden, onthield hij zich drie jaar lang van het creëren van nieuwe muziek en gaf hij zich over aan een leven van depressie en zwaar drinken. Niettemin, na wat aarzelend schrijfwerk en een beetje financiële hulp van collega-componist Alexander Siloti, bracht Rachmaninoff zijn Tweede Pianoconcert in 1901 in première met de Moskouse Philharmonie, met veel tegenstrijdig succes. Het tweede deel is het meest bekende deel en wordt beschouwd als een epoche van sentimentaliteit, het toppunt van emotionele expressie.

Ensemble Al-Kindi werd in 1983 opgericht in de bruisende stad Aleppo, Syrië door de visionaire Julien Weiss. Het deelt zijn naam met de eminente negende-eeuwse filosoof en muziektheoreticus van de Arabische wereld. Geworteld in een diepgaande waardering voor Arabisch-Andalusische, Oriëntaalse, Turkse en Iraanse muzikale tradities, heeft het ensemble consequent geprobeerd zich te verdiepen in de rijke schakering van culturele invloeden die het repertoire vormgeven. In deze uitvoering van het veelzijdige concert 'Spirits of Music' dat Bobby McFerrin in 2002 gaf met het Gewandhausorchester, levert het Al-Kindi-ensemble een traditionele uitvoering, begeleid door dynamische en betoverende choreografie van de ontzagwekkende Derwisjen van Damascus.